| (1) Kiedy Dawid wracał razem ze swymi ludźmi do Siklag w trzecim dniu, Amalekici [tymczasem] najechali na Negeb i na Siklag. Siklag zdobyli i strawili ogniem.
|
| (2) Zabrali do niewoli kobiety, które w nim były, [i wszystko] od najmniejszego do największego, nie zabili jednak nikogo, lecz uprowadzili ze sobą i odeszli z powrotem.
|
| (3) Kiedy więc Dawid ze swymi ludźmi powrócił do miasta, było ono już spalone, a żony ich, synów i córki uprowadzono.
|
| (4) Dawid i lud, który był przy nim, podnieśli głos i płakali tak długo, aż im brakło sił do płaczu.
|
| (5) Zabrano do niewoli także obydwie żony Dawida: Achinoam z Jizreel i Abigail, [dawną] żonę Nabala z Karmelu.
|
| (6) Dawid więc znalazł się w wielkim utrapieniu, gdyż lud chciał go nawet ukamienować. Wszyscy bowiem popadli w smutek z powodu [utraty] synów i córek. Dawid zaś doznał umocnienia od Boga swego, Jahwe.
|
| (7) Odezwał się Dawid do Abiatara, kapłana, syna Achimeleka: "Bądź łaskaw przynieść mi efod". I Abiatar przyniósł efod Dawidowi.
|
| (8) Dawid radził się Jahwe pytając: "Czy mam ścigać tę zgraję? Czy ją dosięgnę?" I dał mu odpowiedź: "Ścigaj, gdyż na pewno dogonisz i [łup] odbierzesz".
|
| (9) Wyruszył więc Dawid i sześciuset ludzi, którzy mu towarzyszyli, i dotarli do potoku Beser, a reszta pozostała na miejscu.
|
| (10) Wówczas Dawid wraz z czterystu ludźmi urządził pościg, dwustu zaś ludzi, którzy byli zbyt zmęczeni, by przejść potok Besor, zatrzymało się.
|
| (11) W polu spotkali pewnego Egipcjanina i sprowadziwszy go do Dawida dali mu chleba do jedzenia i wody do picia.
|
| (12) Dali mu też kawałek placka figowego i dwa grona rodzynków. Gdy to zjadł, ożywił się przez trzy doby bowiem nic nie jadł ani nie pił.
|
| (13) Dawid odezwał się do niego: "Do kogo należysz i skąd jesteś?" On odrzekł: "Jestem młodym Egipcjaninem, niewolnikiem Amalekity. Pan mój pozostawił mnie losowi, gdyż rozchorowałem się przed trzema dniami.
|
| (14) Wdarliśmy się do Negebu Keretytów, do Negebu należącego do Judy i do Negebu Kaleba i podpaliliśmy Siklag".
|
| (15) Zapytał go Dawid: "Czy mógłbyś nas zaprowadzić do tej zgrai?" Odrzekł: "Przysięgnij mi na Boga, że mnie nie zabijesz i nie oddasz mię w ręce mojego pana, a wtedy zaprowadzę cię do tej zgrai".
|
| (16) I poprowadził go. Tamci rozeszli się po całej krainie, jedli i pili, i świętowali z powodu całego wielkiego łupu, który zabrali z krainy filistyńskiej i z krainy judzkiej.
|
| (17) I bił ich Dawid od wieczora aż do zmierzchu dnia następnego. Nikt z nich nie ocalał prócz czterystu młodych ludzi, którzy, dosiadłszy wielbłądów, uciekli.
|
| (18) Dawid odzyskał wszystko, co zabrali Amalekici. Dawid wyzwolił też dwie swoje żony.
|
| (19) Nikt nie zginął, od najmniejszego do największego, ani synowie, ani córki, ani [nic] z łupu, z tych wszystkich rzeczy, które zabrali. Wszystko Dawid wziął z powrotem.
|
| (20) Dawid wziął nawet wszystkie owce i bydło. Pędzono je przed nim wołając: "Oto zdobycz Dawidowa".
|
| (21) Dawid przybył do dwustu owych mężów, którzy byli zbyt zmęczeni, by iść za Dawidem, i dlatego pozostali koło potoku Besor. Wyszli oni naprzeciw Dawida i towarzyszących mu ludzi. Zbliżywszy się Dawid z żołnierzami pozdrowił ich.
|
| (22) Jednak różni źli ludzie i niegodziwcy, którzy poszli przedtem za Dawidem, odezwali się i powiedzieli: "Ponieważ ci z nami nie poszli, więc nie podzielimy się z nimi łupem, któryśmy ocalili. Zabrać sobie mogą tylko swoje żony i dzieci, i odejść".
|
| (23) Odpowiedział Dawid: "Nie tak postąpicie, bracia moi, z tym, co nam darował Jahwe. Przecież to On nas ochronił. On oddał w nasze ręce tę zgraję, która na nas napadła.
|
| (24) Kto was posłucha w tej sprawie? Jednakowy udział mieć będą ci, którzy uczestniczyli w walce, i ci, którzy pozostali przy taborze: jednakowo się podzielą".
|
| (25) Tak zostało od tego dnia na przyszłość: ustalono to jako prawo i zwyczaj dla Izraelitów, trwające aż do dnia dzisiejszego.
|
| (26) Gdy Dawid powrócił do Siklag, posłał część zdobyczy starszym Judy i przyjaciołom ze słowami: "Oto jest dla was dar ze zdobyczy na wrogach Jahwe".
|
| (27) Posłał też do tych, którzy byli w Betuel, do tych, co byli w Rama, w Negebie i Jattir,
|
| (28) i którzy byli w Arara, do tych, co w Sifamot, i tych, co w Esztemoa,
|
| (29) i do tych, co mieszkali w Karmelu i w miastach Jerachmeelitów i w miastach Kenitów,
|
| (30) również do mieszkających w Chorma i w Bor-Aszan, w Eter
|
| (31) i w Hebronie, do wszystkich miejscowości, po których krążył Dawid wraz ze swymi ludźmi.
|
