| (1) Saul namawiał syna swego Jonatana i wszystkie sługi swoje, by zabili Dawida. Jonatan jednak bardzo upodobał sobie Dawida.
|
| (2) Uprzedził więc Jonatan Dawida mówiąc: "Ojciec mój, Saul, pragnie cię zabić. Od rana miej się na baczności udaj się do jakiejś kryjówki i pozostań w ukryciu.
|
| (3) Tymczasem ja pójdę, by stanąć przy mym ojcu na polu, gdzie ty się będziesz znajdował. Ja sam porozmawiam o tobie z ojcem. Zobaczę, co będzie, i o tym cię zawiadomię.
|
| (4) Jonatan mówił życzliwie o Dawidzie ze swym ojcem Saulem powiedział mu: "Niechaj nie zgrzeszy król przeciw swojemu słudze Dawidowi. Nie zawinił on przeciw tobie, a czyny jego są dla ciebie bardzo pożyteczne:
|
| (5) On przecież swoje życie narażał, on zabił Filistyna, dzięki niemu Jahwe dał całemu Izraelowi wielkie zwycięstwo. Patrzyłeś na to i cieszyłeś się. Dlaczego więc masz zamiar zgrzeszyć przeciw niewinnej krwi, bez przyczyny zabijając Dawida?"
|
| (6) Posłuchał Saul Jonatana i złożył przysięgę: "Na życie Jahwe, nie będzie zabity!"
|
| (7) Zawołał Jonatan Dawida i powtórzył mu całą rozmowę. Potem zaprowadził Dawida do Saula i [Dawid] został u niego jak poprzednio.
|
| (8) Znów wybuchła wojna. Wyruszył więc Dawid i walczył z Filistynami, i zadał im wielką klęskę, tak że musieli przed nim uciekać.
|
| (9) Zły zaś duch, zesłany przez Jahwe, opanował Saula, kiedy przebywał on w domu, trzymając dzidę w ręku, a Dawid tymczasem grał na cytrze.
|
| (10) A Saul usiłował dzidą przybić Dawida do ściany. Umknął on jednak przed Saulem, a dzida utkwiła w ścianie. Tej też nocy Dawid ratował się ucieczką.
|
| (11) Tymczasem Saul wysłał posłańców do domu Dawidowego, aby go pilnowali i zaraz z rana zabili. Mikal jednak przestrzegła Dawida mówiąc: "Jeżeli tej nocy nie ujdziesz z życiem, jutro będziesz zabity".
|
| (12) Mikal spuściła przeto Dawida przez okno, a on uszedł, zbiegł i ocalał.
|
| (13) Wzięła potem posążek i ułożyła w łożu, umieściła poduszkę z koziej sierści u jego wezgłowia i przykryła płaszczem.
|
| (14) Gdy więc Saul przysłał posłańców, aby przyprowadzili Dawida, powiedziała, że jest chory.
|
| (15) Wysłał więc Saul posłańców, aby go odwiedzili, mówiąc: "Przynieście go wraz z łożem do mnie, aby go zabić".
|
| (16) Kiedy jednak posłańcy przyszli, zobaczyli w łożu posążek, a u wezgłowia poduszkę z koziej sierści.
|
| (17) Powiedział Saul do Mikal: "Czemu mnie oszukałaś, pozwalając, by mój wróg uratował się ucieczką?" Mikal odpowiedziała Saulowi: "Bo mi powiedział: Wypuść mnie, bo inaczej cię zabiję.
|
| (18) Ratując się ucieczką Dawid przybył do Samuela w Rama i opowiedział mu wszystko, co mu uczynił Saul następnie udał się z Samuelem do Najot, gdzie zamieszkali.
|
| (19) Doniesiono o tym Saulowi słowami: Dawid przebywa w Najot, koło Rama.
|
| (20) Saul wysłał więc posłańców, aby schwytali Dawida. Ci spostrzegli gromadę proroków, którzy prorokowali, i Samuela, który był ich przywódcą. Także posłańcami owładnął duch Boży i oni też prorokowali.
|
| (21) Kiedy doniesiono o tym Saulowi, wysłał trzecich posłańców, ale i oni zaczęli prorokować.
|
| (22) Saul udał się osobiście do Rama i zbliżywszy się do wielkiej studni w Seku, wywiadywał się: "Gdzie jest Samuel i Dawid?" Odpowiedziano mu: "Właśnie jest w Najot koło Rama.
|
| (23) Udał się więc do Najot koło Rama, ale duch Boży owładnął także i nim, i idąc ciągle prorokował, aż dotarł do Najot koło Rama.
|
| (24) Wtedy zdjął swe szaty i prorokował w obecności Samuela, i upadł, [i leżał] nagi przez cały dzień i całą noc. Stąd powiedzenie: "Czyż i Saul między prorokami?"
|
