| (1) Saul miał... lat, gdy został królem, a dwa lata panował nad Izraelem1.
|
| (2) Saul wybrał sobie trzy tysiące ludzi z Izraelitów. Dwa tysiące pozostało przy Saulu w Mikmas i na wzgórzu Betel, tysiąc zaś przy Jonatanie w Gibea Beniamina, a resztę wojska rozpuścił do domów.
|
| (3) Jonatan pobił załogę filistyńską, która była w Geba. Usłyszeli to Filistyni. Saul oznajmił o tym głosem trąby w całym kraju, mówiąc: "Niech usłyszą o tym Hebrajczycy".
|
| (4) Wszyscy Izraelici usłyszeli to, co mówiono: Saul pobił załogę filistyńską, a Izrael z tego powodu znienawidzony został przez Filistynów. Zwołano lud, aby wyruszył za Saulem do Gilgal.
|
| (5) Również i Filistyni zgromadzili się do walki przeciw Izraelowi: trzy tysiące rydwanów i sześć tysięcy konnicy, piechoty zaś było tak wiele, jak piasku nad brzegiem morza. Przybywszy rozłożyli obóz w Mikmas, po wschodniej stronie Bet-Awen.
|
| (6) Kiedy Izraelici spostrzegli, że są w niebezpieczeństwie, jako że gromada podeszła już blisko, pochowali się w jaskiniach, rozpadlinach, skałach, dołach i cysternach.
|
| (7) Hebrajczycy tymczasem przeprawili się przez Jordan do ziemi Gada i Gileadu. Ponieważ Saul był w Gilgal, odchodził od niego cały naród, strwożony.
|
| (8) Siedem dni czekał stosownie do terminu podanego przez Samuela. Samuel nie przychodził jednak do Gilgal, dlatego odchodził lud od niego.
|
| (9) Wtedy Saul rzekł: "Przygotujcie mi całopalenie i ofiarę pojednania". I złożył całopalenie.
|
| (10) Zaledwie skończył składać całopalenie, przybył właśnie Samuel. Saul wyszedł naprzeciw niego, aby go pozdrowić.
|
| (11) Rzekł Samuel: "Cóż uczyniłeś?" Odpowiedział Saul: "Ponieważ widziałem, że lud ode mnie odchodzi, a ty nie przybywasz w oznaczonym czasie, gdy tymczasem Filistyni gromadzą się w Mikmas,
|
| (12) wtedy sobie powiedziałem: Filistyni zstąpią do mnie do Gilgal, a ja nie zjednałem sobie Jahwe! Przezwyciężyłem się więc i złożyłem całopalenie".
|
| (13) I rzekł Samuel do Saula: "Popełniłeś błąd: Gdybyś zachował przykazanie twego Boga, Jahwe, które ci nałożył, niechybnie umocniłby Jahwe twoje panowanie nad Izraelem na wieki.
|
| (14) A teraz panowanie twoje nie ostoi się. Jahwe wyszukał sobie człowieka według swego serca: ustanowił go Jahwe wodzem swego ludu, nie zachowałeś bowiem tego, co ci Jahwe polecił".
|
| (15) Samuel wstał i udał się z Gilgal, by pójść swoją drogą. A pozostały lud poszedł za Saulem naprzeciw wojownikom i przybył z Gilgal do Gibea Beniamina. Saul dokonał przeglądu ludu, znajdującego się przy nim w liczbie około sześciuset ludzi.
|
| (16) Saul, syn jego Jonatan i lud, który się przy nim znajdował, zostali w Gibea Beniamina, Filistyni zaś obozowali w Mikmas.
|
| (17) Z obozu filistyńskiego wyruszył oddział niszczycielski w liczbie trzech hufców. Jeden hufiec udał się w drogę do Ofra, do ziemi Szual.
|
| (18) Inny zaś hufiec skierował się w drogę do Bet-Choron, jeszcze inny hufiec poszedł drogą ku granicy biegnącej nad doliną Seboim w kierunku pustyni.
|
| (19) W całej ziemi izraelskiej nie było [wtedy] żadnego kowala, dlatego że mówili Filistyni: "Niech Hebrajczycy nie sporządzają sobie mieczów i włóczni!"
|
| (20) Wszyscy Izraelici chodzili do Filistynów ostrzyć swój lemiesz, topór, siekierę lub motykę.
|
| (21) Potem płacili za ostrzenie lemiesza i topora dwie trzecie sykla, a jedną trzecią sykla za siekierę lub motykę.
|
| (22) Tak się więc stało, że w czasie wojny nikt z ludzi, którzy byli z Saulem i Jonatanem, nie miał ani miecza, ani włóczni mieli je tylko Saul i syn jego, Jonatan.
|
| (23) Straże filistyńskie wyruszyły ku wąwozowi koło Mikmas.
|
