| (1) Samuel wziął wtedy naczyńko z olejem i wylał go na jego głowę, ucałował i rzekł: "Czyż nie Jahwe namaścił cię na wodza swego ludu, Izraela? Ty więc będziesz rządził ludem Jahwe i wybawisz go z ręki jego wrogów dokoła. A oto znak dla ciebie, że Jahwe cię namaścił na wodza nad swoim dziedzictwem:
|
| (2) Gdy dziś ode mnie odejdziesz, napotkasz w Selsach, przy grobie Racheli, niedaleko od granicy Beniamina, dwóch mężczyzn. Oni ci powiedzą: "Znalazły się oślice, których poszedłeś szukać". Tymczasem ojciec twój nie myśli o oślicach, lecz trapi się o was mówiąc: "Co mam uczynić dla mego syna?"
|
| (3) Gdy przejdziesz stamtąd dalej i dotrzesz do dębu Tabor, spotkają cię tam trzej mężczyźni, udający się do Boga w Betel: jeden będzie niósł troje koźląt, drugi będzie niósł trzy okrągłe chleby, a trzeci będzie niósł bukłak wina.
|
| (4) Pozdrowią cię i dadzą ci dwa bochenki chleba, i weźmiesz je z ich rąk.
|
| (5) Później dotrzesz do Gibea Bożego, gdzie się znajduje załoga filistyńska. Gdy zajdziesz do miasta, napotkasz gromadę proroków zstępujących z wyżyny. Będą mieli ze sobą harfy, flety, bębny i cytry, a sami będą w prorockim uniesieniu.
|
| (6) Ciebie też opanuje duch Jahwe i będziesz prorokował wraz z nimi, i staniesz się innym człowiekiem.
|
| (7) Gdy ci się spełnią te znaki, uczyń, co zdoła twa ręka, gdyż Bóg będzie z tobą.
|
| (8) Pójdziesz przede mną do Gilgal, a ja później przyjdę do ciebie, aby złożyć całopalenia i ofiary pojednania. Czekaj na mnie przez siedem dni, aż przyjdę do ciebie, aby cię pouczyć, co masz czynić".
|
| (9) Gdy tylko [Saul] odwrócił się i miał odejść od Samuela, Bóg zmienił jego serce na inne i w tym dniu spełniły się wszystkie owe znaki.
|
| (10) Skoro przybyli stamtąd do Gibea, spotkał się z gromadą proroków i opanował go duch Boży. Prorokował też wśród nich.
|
| (11) A kiedy wszyscy, którzy go znali przedtem, spostrzegli, że on prorokuje razem z prorokami, pytali się nawzajem: "Co się stało z synem Kisza? Czy i Saul między prorokami?"
|
| (12) Na to odezwał się pewien człowiek spośród nich: "Któż jest ich ojcem?" Dlatego też powstało przysłowie: "Czy i Saul między prorokami?"
|
| (13) Kiedy przestał prorokować, udał się na wyżynę.
|
| (14) Stryj Saula zapytał jego i jego chłopca: "Gdzie chodziliście?" Odpowiedział: "Aby poszukać oślic. Widząc, że ich nie ma, udaliśmy się do Samuela".
|
| (15) Stryj znów postawił Saulowi pytanie: "Opowiedz — proszę cię — to, co wam mówił Samuel".
|
| (16) Na to Saul odpowiedział stryjowi: "Zapewnił nas, że oślice zostały odnalezione". Sprawy jednak władzy królewskiej, o której mówił Samuel, nie wyjawił mu.
|
| (17) Tymczasem Samuel zwołał lud do Mispa.
|
| (18) Odezwał się wtedy do Izraelitów: "Tak mówi Jahwe, Bóg Izraela: Wyprowadziłem Izraelitów z Egiptu i wyzwoliłem was z ręki Egiptu i z ręki wszystkich królestw, które was ciemiężyły.
|
| (19) Lecz wy teraz odrzuciliście Boga waszego, który uwolnił was od wszystkich nieszczęść i ucisków i rzekliście Mu: "Ustanów króla nad nami". Ustawcie się więc przed Jahwe według pokoleń i według rodów".
|
| (20) Samuel kazał wystąpić wszystkim pokoleniom Izraela i padł los na pokolenie Beniamina.
|
| (21) Nakazał potem, by wystąpiło pokolenie Beniamina według swoich rodów, i padł los na ród Matriego. I nakazał wystąpić z rodu Matriego po jednemu, a los padł na Saula, syna Kisza. Szukano go, lecz nie znaleziono.
|
| (22) Jeszcze pytali się Jahwe: "Czy ten człowiek tu przybył?" Odrzekł Jahwe: "Oto tam ukrył się w taborze".
|
| (23) Pobiegli więc i przyprowadzili go stamtąd. Gdy stanął w środku ludu, wzrostem przewyższał cały lud o głowę.
|
| (24) Rzekł wtedy Samuel do całego narodu: "Czy widzicie, że temu, którego wybrał Jahwe, nikt z całego ludu nie dorówna?" A wszyscy ludzie wydali okrzyk wołając: Niech żyje król!
|
| (25) Wtedy Samuel ogłosił ludowi prawa władzy królewskiej, zapisał je w księdze i złożył ją przed Jahwe. Następnie odprawił Samuel wszystkich ludzi do domów.
|
| (26) Również i Saul udał się do swego domu w Gibea, a towarzyszyli mu wojownicy, których serca Bóg poruszył.
|
| (27) Tymczasem synowie Beliala mówili: "W czym ten może nam pomóc?" I wzgardzili nim, nie złożyli mu też daru, ale on nie zwracał na to uwagi.
|
