| (1) Potem umarł Nachasz, król Ammonitów, a syn jego został w jego miejsce królem.
|
| (2) Wtedy Dawid pomyślał sobie: "Okażę życzliwość względem Chanuna, syna Nachasza, tak jak jego ojciec okazał życzliwość względem mnie". Wyprawił więc Dawid posłów, aby go pocieszyć po stracie ojca. Gdy słudzy Dawida przybyli do Chanuna w kraju Ammonitów, aby go pocieszyć,
|
| (3) książęta ammoniccy odezwali się do Chanuna: "Może sądzisz, że Dawid przez cześć dla twego ojca przysłał do ciebie pocieszycieli? Czyż raczej nie dla rozpoznania, wyszpiegowania i potem zabrania kraju przybyli słudzy jego do ciebie?"
|
| (4) Chanun więc pochwyciwszy sługi Dawida ogolił ich, obciął im szaty do połowy, aż do pośladków i odesłał ich.
|
| (5) Wtedy udali się niektórzy i oznajmili Dawidowi o tych ludziach, a on wyprawił na ich spotkanie posłów, bo ci ludzie zostali bardzo znieważeni. Polecił im król: "Zostańcie w Jerychu, aż wam brody odrosną, a potem wrócicie".
|
| (6) Gdy Ammonici spostrzegli, że Dawid znienawidził ich, posłał Chanun wraz z Ammonitami tysiąc talentów srebra, aby za nie nająć rydwany i jeźdźców z Aram-Naharaim i od Aramejczyków z Maaki i z Soby.
|
| (7) I najęli sobie trzydzieści dwa tysiące rydwanów oraz króla Maaki z jego ludźmi, którzy przyszli i rozłożyli się obozem pod Medebą zgromadzili się też i Ammonici ze swoich miast i przybyli, aby walczyć.
|
| (8) A usłyszawszy o tym Dawid wyprawił Joaba wraz z całym wojskiem — ludźmi walecznymi.
|
| (9) Ammonici wystąpili i uszykowali się do bitwy u wejścia do miasta, a sprzymierzeni królowie zajęli stanowiska osobno, w polu.
|
| (10) Gdy Joab spostrzegł, że walka zagraża mu z przodu i od tyłu, dobrał sobie ludzi spośród wszystkich najdzielniejszych w Izraelu i w szyku bojowym ustawił naprzeciw Aramejczyków.
|
| (11) Pozostałych zaś ludzi powierzył w ręce swego brata, Abiszaja, aby ich ustawił w szyku naprzeciw Ammonitów.
|
| (12) I rzekł: "Jeśli Aramejczycy będą mieli przewagę nade mną, ty przyjdziesz mi na pomoc jeśli zaś Ammonici będą mieli przewagę nad tobą, ja ci przyjdę na pomoc.
|
| (13) Odwagi! Okażmy męstwo [w walce] za nasz naród i za miasta Boga naszego! A niech Jahwe uczyni to, co Mu się wyda słuszne!"
|
| (14) Zbliżył się Joab i lud, który był z nim, do Aramejczyków, aby walczyć, lecz oni uciekli przed nim.
|
| (15) Ammonici widząc, że Aramejczycy uciekli, również i sami uciekli przed jego bratem Abiszajem, i wycofali się do miasta. Joab więc wrócił do Jerozolimy.
|
| (16) Lecz kiedy Aramejczycy ujrzeli, że zostali pobici przez Izraela, wyprawili posłów, aby sprowadzić Aramejczyków, którzy byli po drugiej stronie Rzeki na czele z dowódcą wojska Hadadezera, Szofakiem.
|
| (17) Dawid, gdy go o tym powiadomiono, zebrał wszystkich Izraelitów, a przeprawiwszy się przez Jordan, szedł ku nim i zajął stanowiska naprzeciwko. Dawid skierował szyki do walki przeciw Aramejczykom. I walczyli z nim.
|
| (18) Lecz Aramejczycy uciekli przed Izraelitami a Dawid zabił spośród Aramejczyków siedem tysięcy walczących na rydwanach i czterdzieści tysięcy pieszych |
| (19) Widząc więc poddani Hadadezera, że zostali pokonani przez Izraelitów, zawarli pokój z Dawidem i stali się jego poddanymi. Aramejczycy nie chcieli odtąd iść na pomoc Ammonitom.
|
