| (1) Gdy Dawid zamieszkał w swoim domu, rzekł do proroka Natana: "Oto ja mieszkam w pałacu cedrowym, Arka zaś Przymierza Jahwe pod zasłonami namiotu!"
|
| (2) Natan powiedział do Dawida: "Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Bóg jest z tobą".
|
| (3) Lecz tejże samej nocy Bóg skierował do Natana następujące słowa:
|
| (4) "Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: To mówi Jahwe: Nie ty zbudujesz mi dom na mieszkanie.
|
| (5) Nie mieszkałem bowiem w domu od dnia, w którym wywiodłem Izraela, aż do dziś dnia, ale przechodziłem z namiotu do namiotu lub przybytku.
|
| (6) Gdziekolwiek wędrowałem z całym Izraelem, czy choćby do jednego z sędziów, którym nakazałem paść mój lud, przemówiłem kiedykolwiek w słowach: "Dlaczego nie zbudowaliście mi domu cedrowego?"
|
| (7) A teraz przemówisz do mojego sługi Dawida: "To mówi Jahwe Zastępów. Zabrałem cię z pastwiska, spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim izraelskim.
|
| (8) I byłem z tobą wszędzie, dokądkolwiek się udałeś, i wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi.
|
| (9) Wyznaczę miejsce mojemu ludowi izraelskiemu i osadzę go, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej i ludzie nikczemni nie będą go już niszczyć jak dawniej,
|
| (10) od czasów, kiedy ustanowiłem sędziów nad moim ludem izraelskim. Poniżę wszystkich wrogów twoich, a ciebie wywyższę, bo zbuduję ci dom.
|
| (11) Kiedy wypełnią się twoje dni i będziesz musiał odejść do twoich przodków, wzbudzę twojego potomka po tobie, którym będzie jeden z twoich synów, i utwierdzę jego królowanie.
|
| (12) On zbuduje Mi dom, a Ja utwierdzę tron jego na wieki.
|
| (13) Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem łaskawości mojej nie cofnę od niego, jak cofnąłem od tego, który był przed tobą.
|
| (14) Osadzę go w moim domu i w moim królestwie na zawsze, a tron jego będzie utwierdzony na wieki"".
|
| (15) Zgodnie z tymi wszystkimi słowami i zgodnie z tym całym widzeniem przemówił Natan do Dawida.
|
| (16) Poszedł więc król Dawid i usiadłszy przed Jahwe, mówił: "Kimże ja jestem, o Boże Jahwe, i czym mój ród, że doprowadziłeś mnie aż dotąd?
|
| (17) Ale i to jeszcze wydało się tobie za mało, o Boże, lecz dałeś o domu swego sługi zapowiedź na daleką przyszłość. Wejrzałeś na mnie jak na człowieka znamienitego stanu, o Boże Jahwe:
|
| (18) Cóż więcej może powiedzieć Dawid do ciebie o chwale twego sługi? Ty sam znasz swego sługę.
|
| (19) O Jahwe, przez wzgląd na swego sługę i według [życzenia] twego serca uczyniłeś całe to wielkie dzieło, aby objawić wszystkie wspaniałości.
|
| (20) O Jahwe, nie ma podobnego Tobie i nie ma Boga oprócz Ciebie, według tego wszystkiego, co słyszeliśmy na własne uszy.
|
| (21) I kto jest jak lud Twój izraelski? Czyż jest jaki inny naród na ziemi, do którego poszedłby Bóg wybawić go jako lud swój, aby zapewnić mu sławę wielkich i straszliwych dzieł, wypędzając narody przed ludem swoim, który wykupiłeś z Egiptu ?
|
| (22) Uczyniłeś lud izraelski ludem swoim na zawsze, a Ty, Jahwe, stałeś się jego Bogiem.
|
| (23) Teraz więc, o Jahwe, niech trwa na wieki słowo, któreś wyrzekł o słudze swoim i o domu jego, i uczyń, jak powiedziałeś,
|
| (24) ażeby trwało i wielbione było imię Twe na wieki w słowach: Jahwe Zastępów jest Bogiem dla Izraela! A dom Twojego sługi, Dawida, niech będzie trwały przed tobą!
|
| (25) Tyś bowiem, Boże mój, objawił swemu słudze, że zbudujesz mu dom, stąd to sługa twój tak ośmiela się modlić przed Twoim obliczem.
|
| (26) A teraz, Jahwe, Ty sam jesteś Bogiem. Skoro obiecałeś swojemu słudze to szczęście,
|
| (27) racz teraz pobłogosławić dom swojego sługi, aby trwał przed Tobą na wieki, bo co Ty, Jahwe, pobłogosławisz, będzie błogosławione na wieki".
|
