| (1) Salomon panował od Rzeki do kraju Filistynów i do granicy Egiptu nad wszystkimi królestwami. Składały one daninę i były poddane Salomonowi przez całe jego życie.
|
| (2) Codzienną dostawę żywności dla Salomona stanowiło: trzydzieści kor najczystszej mąki i sześćdziesiąt kor zwykłej mąki.
|
| (3) Dziesięć tucznych wołów i dziesięć wołów pastwiskowych oraz sto owiec oprócz jeleni, gazeli, danieli i tucznego ptactwa.
|
| (4) Panował on też w całym Zarzeczu od Tifsach do Gazy nad wszystkimi królami Zarzecza i miał pokój ze wszystkich stron wokoło.
|
| (5) Dlatego też przez wszystkie dni Salomona Juda i Izrael mieszkali bezpiecznie, każdy pod swoją winną latoroślą i pod swoim drzewem figowym, od Dan aż do Beer-Szeby.
|
| (6) Salomon miał też cztery tysiące stajni dla koni do swoich powozów i dwanaście tysięcy wierzchowców.
|
| (7) Nadzorcy ci zaopatrywali króla Salomona i wszystkich zaproszonych do stołu królewskiego każdy w swoim miesiącu, tak że niczego nie brakowało.
|
| (8) Również jęczmień i słomę dla koni [pociągowych] i rumaków sprowadzano na to miejsce, które każdemu było wyznaczone.
|
| (9) Bóg dał Salomonowi mądrość i rozsądek nadzwyczajny oraz rozum nieogarniony jak piasek na brzegu morza.
|
| (10) Toteż mądrość Salomona przewyższała mądrość wszystkich ludzi Wschodu i mądrość Egipcjan.
|
| (11) Górował on mądrością nad wszystkimi ludźmi, nawet nad Etanem Ezrachitą i Hemanem, jako też Kalkolem i Dardą, synami Machola. A imię jego stało się sławne wśród wszystkich narodów okolicznych.
|
| (12) Wypowiedział bowiem trzy tysiące przysłów, a pieśni jego było tysiąc pięć.
|
| (13) Rozprawiał też o drzewach: od cedrów na Libanie aż do hizopu rosnącego na murze. Mówił także o zwierzętach czworonożnych, o ptactwie, o płazach i o rybach.
|
| (14) Przychodzili więc ze wszystkich narodów i spośród wszystkich królów ci, którzy dowiedzieli się o mądrości Salomona, aby przysłuchiwać się jego mądrości.
|
| (15) Hiram, król Tyru, posłał do Salomona swoje sługi, bo dowiedział się, że namaszczono go na króla w miejsce jego ojca, a Hiram był stale w przyjaźni z Dawidem.
|
| (16) Wtedy Salomon przesłał Hiramowi takie słowa:
|
| (17) "Wiesz, że Dawid, mój ojciec, nie mógł budować świątyni imieniu swego Boga, Jahwe, z powodu wojen, jakimi go dokoła otoczyli [wrogowie], dopóki Jahwe nie położył ich pod jego stopy.
|
| (18) A teraz Bóg mój, Jahwe, obdarzył mnie zewsząd pokojem. Nie ma przeciwnika ani też złego wydarzenia.
|
| (19) Wobec tego zamierzam budować świątynię imieniu mego Boga, Jahwe, stosownie do tego, co Jahwe rzekł Dawidowi, memu ojcu: "Twój syn, którego ci dam jako następcę na twoim tronie, on właśnie będzie budował świątynię dla mego imienia".
|
| (20) Teraz więc każ naścinać mi cedrów z Libanu. A moi słudzy niech będą razem z twoimi sługami. Dam ci zapłatę dla twoich sług, jakiej tylko zażądasz, bo wiesz, że nie mamy ludzi tak umiejących ciąć drzewa jak Sydończycy".
|
| (21) Gdy Hiram usłyszał słowa Salomona, ucieszył się bardzo i rzekł: "Niech będzie dziś błogosławiony Jahwe, który Dawidowi dał mądrego syna, [by władał] tym wielkim ludem".
|
| (22) Następnie Hiram przesłał Salomonowi te słowa: "Wysłuchałem tego, co mi przesiałeś. Ja spełnię wszystkie twoje życzenia co do drzewa cedrowego i co do drzewa cyprysowego.
|
| (23) Słudzy moi sprowadzą je z Libanu do morza i ja zestawię je na morzu w tratwy i przeciągnę je na to miejsce, które mi wskażesz. Tam każę je rozłączyć, a ty je weźmiesz i spełnisz moje życzenie, aby mój dwór zaopatrzyć w żywność".
|
| (24) Tak Hiram dostarczał Salomonowi drzewa cedrowego i drzewa cyprysowego, ile tylko potrzebował.
|
| (25) Salomon zaś dawał Hiramowi na wyżywienie jego dworu dwadzieścia tysięcy kor pszenicy i dwadzieścia tysięcy bat tłoczonej oliwy. Salomon dawał to Hiramowi co rok.
|
| (26) Jahwe bowiem obdarzył Salomona mądrością tak, jak mu przyrzekł. Utrwaliła się zatem przyjaźń między Hiramem i Salomonem, gdyż zawarli ze sobą przymierze.
|
| (27) Król Salomon powołał robotników pracujących przymusowo z całego Izraela. Było takich robotników trzydzieści tysięcy.
|
| (28) Wysyłał ich do Libanu co miesiąc po dziesięć tysięcy na zmiany: miesiąc byli na Libanie, a dwa miesiące w domu. Przełożonym robotników pracujących przymusowo był Adoniram.
|
| (29) Salomon miał też siedemdziesiąt tysięcy tragarzy i osiemdziesiąt tysięcy rozłupujących skały.
|
| (30) Ponadto Salomon miał, prócz wyższych urzędników zarządzających pracami, trzy tysiące trzystu nadzorujących lud wykonujący pracę.
|
| (31) Król polecił im, aby kazali wyłamywać kamienie wielkie, wyborowe i ciosane na założenie fundamentów budowli.
|
| (32) Murarze więc Salomona i murarze Hirama wraz z Giblitami ciosali i przygotowywali drewno i kamienie na budowę świątyni.
|
