| (1) A ja nie mogłem, bracia, przemawiać do was jako do ludzi duchowych, lecz jako do cielesnych, jak do niemowląt w Chrystusie.
|
| (2) Mleko wam dałem, a nie pokarm stały, boście byli niemocni zresztą i nadal nie jesteście mocni.
|
| (3) Ciągle przecież jeszcze jesteście cieleśni. Jeżeli bowiem jest między wami zawiść i niezgoda, to czyż nie jesteście cieleśni i nie postępujecie tylko po ludzku?
|
| (4) Skoro jeden mówi: "Ja jestem Pawła", a drugi: "Ja jestem Apollosa", to czyż nie postępujecie tylko po ludzku?
|
| (5) Kimże jest Apollos? Albo kim jest Paweł? Sługami, przez których uwierzyliście według tego, co każdemu dał Pan.
|
| (6) Ja siałem, Apollos podlewał, lecz Bóg dał wzrost.
|
| (7) Otóż nic nie znaczy ten, który sieje, ani ten, który podlewa, tylko Ten, który daje wzrost — Bóg.
|
| (8) Ten, który sieje, i ten, który podlewa, stanowią jedno każdy według własnego trudu otrzyma należną mu zapłatę.
|
| (9) My bowiem jesteśmy pomocnikami Boga, wy zaś jesteście uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą.
|
| (10) Według danej mi łaski Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny zaś wznosi budynek. Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje.
|
| (11) Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus.
|
| (12) I tak jak ktoś na tym fundamencie buduje: ze złota, ze srebra, z drogich kamieni, z drzewa, z trawy lub ze słomy,
|
| (13) tak też jawne się stanie dzieło każdego: odsłoni je dzień [Pański] okaże się bowiem w ogniu, który je wypróbuje, jakie jest.
|
| (14) Ten, którego dzieło wzniesione na fundamencie przetrwa, otrzyma zapłatę
|
| (15) ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę: sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień.
|
| (16) Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was?
|
| (17) Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.
|
| (18) Niechaj się nikt nie łudzi. Jeśli ktoś spośród was mniema, że jest mądry na tym świecie, niech się stanie głupim, by posiadł mądrość.
|
| (19) Mądrość bowiem tego świata jest głupstwem u Boga. Zresztą jest napisane: On udaremnia zamysły przebiegłych
|
| (20) lub także: Wie Pan, że próżne są zamysły mędrców.
|
| (21) Niech się przeto nie chełpi nikt z powodu ludzi. Wszystko bowiem jest wasze:
|
| (22) czy to Paweł, czy Apollos, czy Kefas czy to świat, czy życie, czy śmierć, czy to rzeczy teraźniejsze, czy przyszłe |
| (23) wy zaś Chrystusa, a Chrystus — Boga.
|
