(1) Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którąście przyjęli i w której też trwacie.
(2) Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam rozkazałem ... Chyba żebyście uwierzyli na próżno.
(3) Przekazałem wam na początku to, co przejąłem że Chrystus umarł — zgodnie z Pismem — za nasze grzechy,
(4) że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia zgodnie z Pismem:
(5) i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu,
(6) później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli.
(7) Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom.
(8) W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi.
(9) Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży.
(10) Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremną przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną.
(11) Tak więc czy to ja, czy inni, tak nauczamy i tak wyście uwierzyli.
(12) Jeżeli zatem głosi się, że Chrystus zmartwychwstał, to dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania?
(13) Jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie zmartwychwstał.
(14) A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara.
(15) Okazuje się bowiem, żeśmy byli fałszywymi świadkami Boga, skoro umarli nie zmartwychwstają, przeciwko Bogu świadczyliśmy, że z martwych wskrzesił Chrystusa.
(16) Skoro umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał.
(17) A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach.
(18) Tak więc i ci, co pomarli w Chrystusie, poszli na zatracenie.
(19) Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania.
(20) Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli.
(21) Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez człowieka też [dokona się] zmartwychwstanie.
(22) I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni,
(23) lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia.
(24) Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc.
(25) Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy.
(26) Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć.
(27) Wszystko bowiem rzucił pod stopy Jego Kiedy się mówi, że wszystko jest poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który Mu wszystko poddał.
(28) A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.
(29) Bo inaczej czegóż dokonają ci, co przyjmują chrzest za zmarłych? Jeżeli umarli w ogóle nie zmartwychwstają, to czemuż za nich chrzest przyjmują?
(30) Po co też i my wystawiamy się na niebezpieczeństwo każdej godziny?
(31) Zapewniam was, przez chlubę, jaką mam z was w Jezusie Chrystusie, Panu naszym, że każdego dnia umieram.
(32) Jeżeli tylko ze względu na ludzi potykałem się w Efezie z dzikimi zwierzętami , to cóż mi stąd za pożytek? Skoro zmarli nie zmartwychwstają, to jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy.
(33) Nie łudźcie się! "Wskutek złych rozmów psują się dobre obyczaje".
(34) Ocknijcie się naprawdę i przestańcie grzeszyć! Są bowiem wśród was tacy, co nie uznają Boga. Ku waszemu zawstydzeniu to mówię!
(35) Lecz powie ktoś: A jak zmartwychwstają umarli? W jakim ukazują się ciele?
(36) O, niemądry! Przecież to, co siejesz, nie ożyje, jeżeli wprzód nie obumrze.
(37) To, co zasiewasz, nie jest od razu ciałem, którym ma się stać potem, lecz zwykłym ziarnem, na przykład pszenicznym lub jakimś innym.
(38) Bóg zaś takie daje mu ciało, jakie zechciał każdemu z nasion właściwe.
(39) Nie wszystkie ciała są takie same: inne są ciała ludzi, inne zwierząt, inne wreszcie ptaków i ryb.
(40) Są ciała niebieskie i ziemskie, lecz inne jest piękno ciał niebieskich, inne — ziemskich.
(41) Inny jest blask słońca, a inny — księżyca i gwiazd. Jedna gwiazda różni się jasnością od drugiej.
(42) Podobnie rzecz się ma ze zmartwychwstaniem. Zasiewa się zniszczalne — powstaje zaś niezniszczalne
(43) sieje się niechwalebne — powstaje chwalebne sieje się słabe — powstaje mocne
(44) zasiewa się ciało zmysłowe — powstaje ciało duchowe. Jeżeli jest ciało ziemskie, powstanie też ciało niebieskie.
(45) Tak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym.
(46) Nie było jednak wpierw tego, co duchowe, ale to, co ziemskie duchowe było potem.
(47) Pierwszy człowiek z ziemi — ziemski, drugi Człowiek — z nieba.
(48) Jaki ów ziemski, tacy i ziemscy jaki Ten niebieski, tacy i niebiescy.
(49) A jak nosiliśmy obraz ziemskiego [człowieka], tak też nosić będziemy obraz [Człowieka] niebieskiego.
(50) Zapewniam was, bracia, że ciało i krew nie mogą posiąść królestwa Bożego, i że to, co zniszczalne, nie może mieć dziedzictwa w tym, co niezniszczalne.
(51) Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni.
(52) W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby — zabrzmi bowiem trąba — umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni.
(53) Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność.
(54) A kiedy już to, co zniszczalne, przyodzieje się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: Zwycięstwo pochłonęło śmierć.
(55) Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?
(56) Ościeniem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo.
(57) Bogu niech będą dzięki za to, że dał nam odnieść zwycięstwo przez Pana naszego Jezusa Chrystusa.
(58) Przeto, bracia moi najmilsi, bądźcie wytrwali i niezachwiani, zajęci zawsze ofiarnie dziełem Pańskim, pamiętając, że trud wasz nie pozostaje daremny w Panu.

 

1 List do Koryntian