| (1) Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
|
| (2) Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.
|
| (3) Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.
|
| (4) Każdy, kto grzeszy, dopuszcza się bezprawia, ponieważ grzech jest bezprawiem.
|
| (5) Wiecie, że On się objawił po to, aby zgładzić grzechy, w Nim zaś nie ma grzechu.
|
| (6) Każdy, kto trwa w Nim, nie grzeszy, żaden zaś z tych, którzy grzeszą, nie widział Go ani Go nie poznał.
|
| (7) Dzieci, nie dajcie się zwodzić nikomu kto postępuje sprawiedliwie, jest sprawiedliwy, tak jak On jest sprawiedliwy.
|
| (8) Kto grzeszy, jest dzieckiem diabła, ponieważ diabeł trwa w grzechu od początku. Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła.
|
| (9) Każdy, kto narodził się z Boga, nie grzeszy, gdyż trwa w nim nasienie Boże taki nie może grzeszyć, bo się narodził z Boga.
|
| (10) Dzięki temu można rozpoznać dzieci Boga i dzieci diabła: każdy, kto postępuje niesprawiedliwie, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje swego brata.
|
| (11) Taka bowiem jest wola Boża, którą objawiono nam od początku, abyśmy się wzajemnie miłowali.
|
| (12) Nie tak, jak Kain, który pochodził od Złego i zabił swego brata. A dlaczego go zabił? Ponieważ czyny jego były złe, brata zaś sprawiedliwe.
|
| (13) Nie dziwcie się, bracia, jeśli świat was nienawidzi.
|
| (14) My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci, kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci.
|
| (15) Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego.
|
| (16) Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci.
|
| (17) Jeśliby ktoś posiadał majętność tego świata i widział, że brat jego cierpi niedostatek, a zamknął przed nim swe serce, jak może trwać w nim miłość Boga?
|
| (18) Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą.
|
| (19) Po tym poznamy, że jesteśmy z prawdy, i uspokoimy przed Nim nasze serce.
|
| (20) A jeśli nasze serce oskarża nas, to Bóg jest większy od naszego serca i zna wszystko.
|
| (21) Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, mamy ufność wobec Boga,
|
| (22) i o co prosić będziemy, otrzymamy od Niego, ponieważ zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba.
|
| (23) A przykazanie Jego zaś jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał.
|
| (24) Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.
|
