| (1) W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności.
|
| (2) Kamień od grobu zastały odsunięty.
|
| (3) A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa.
|
| (4) Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach.
|
| (5) Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: "Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?
|
| (6) Nie ma Go tutaj zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei:
|
| (7) "Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie"".
|
| (8) Wtedy przypomniały sobie Jego słowa
|
| (9) i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym.
|
| (10) A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba i inne z nimi opowiadały to Apostołom.
|
| (11) Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary.
|
| (12) Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu schyliwszy się, ujrzał same tylko płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.
|
| (13) Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy.
|
| (14) Rozmawiali oni ze sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło.
|
| (15) Gdy tak rozmawiali i rozprawiali ze sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi.
|
| (16) Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.
|
| (17) On zaś ich zapytał: "Cóż to za rozmowy prowadzicie ze sobą w drodze?" Zatrzymali się smutni.
|
| (18) A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: "Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało".
|
| (19) Zapytał ich: "Cóż takiego?" Odpowiedzieli Mu: "To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu
|
| (20) jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali.
|
| (21) A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało.
|
| (22) Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: Były rano u grobu,
|
| (23) a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje.
|
| (24) Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli".
|
| (25) Na to On rzekł do nich: "O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!
|
| (26) Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?"
|
| (27) I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.
|
| (28) Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej.
|
| (29) Lecz przymusili Go, mówiąc: "Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił". Wszedł więc, aby zostać z nimi.
|
| (30) Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im.
|
| (31) Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu.
|
| (32) I mówili nawzajem do siebie: "Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?"
|
| (33) W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi,
|
| (34) którzy im oznajmili: "Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi".
|
| (35) Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.
|
| (36) A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: "Pokój wam".
|
| (37) Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha.
|
| (38) Lecz On rzekł do nich: "Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach?
|
| (39) Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam".
|
| (40) Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.
|
| (41) Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: "Macie tu coś do jedzenia?"
|
| (42) Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby.
|
| (43) Wziął i jadł wobec nich.
|
| (44) Potem rzekł do nich: "To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach".
|
| (45) Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma,
|
| (46) i rzekł do nich: "Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie
|
| (47) w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy.
|
| (48) Wy jesteście świadkami tego.
|
| (49) Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka".
|
| (50) Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich.
|
| (51) A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.
|
| (52) Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy,
|
| (53) gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.
|
