| (1) Pewnego dnia, kiedy nauczał lud w świątyni i głosił Dobrą Nowinę, podeszli arcykapłani i uczeni w Piśmie wraz ze starszymi
|
| (2) i zapytali Go: "Powiedz nam, jakim prawem to czynisz albo kto Ci dał tę władzę?"
|
| (3) Odpowiedział im: "Ja też zadam wam pytanie. Powiedzcie Mi:
|
| (4) "Czy chrzest Janowy pochodził z nieba, czy też od ludzi?"
|
| (5) Oni zastanawiali się i mówili między sobą: "Jeśli powiemy: "Z nieba", zarzuci nam: Dlaczego nie uwierzyliście mu?
|
| (6) A jeśli powiemy: "Od ludzi", cały lud nas ukamienuje, bo jest przekonany, że Jan był prorokiem".
|
| (7) Odpowiedzieli więc, że nie wiedzą, skąd pochodził.
|
| (8) Wtedy Jezus im rzekł: "To i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię".
|
| (9) I zaczął mówić do ludu tę przypowieść: "Pewien człowiek założył winnicę, oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał na dłuższy czas.
|
| (10) W odpowiedniej porze wysłał sługę do rolników, aby mu oddali jego część z plonu winnicy. Lecz rolnicy obili go i odesłali z niczym.
|
| (11) Ponownie posłał drugiego sługę. Lecz i tego obili, znieważyli i odesłali z niczym.
|
| (12) Posłał jeszcze trzeciego tego również pobili do krwi i wyrzucili.
|
| (13) Wówczas rzekł pan winnicy: "Co mam począć? Poślę mojego syna ukochanego, chyba go uszanują".
|
| (14) Lecz rolnicy, zobaczywszy go, naradzali się między sobą, mówiąc: "To jest dziedzic, zabijmy go, a dziedzictwo stanie się nasze".
|
| (15) I wyrzuciwszy go z winnicy, zabili. Co więc uczyni z nimi właściciel winnicy?
|
| (16) Przyjdzie i wytraci tych rolników, a winnicę da innym". Gdy to usłyszeli, zawołali: "Nie, nigdy!"
|
| (17) On zaś spojrzał na nich i rzekł: "Cóż więc znaczy to słowo Pisma: Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła?
|
| (18) Każdy, kto upadnie na ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zmiażdży go".
|
| (19) W tej samej godzinie uczeni w Piśmie i arcykapłani chcieli koniecznie dostać Go w swoje ręce, lecz bali się ludu. Zrozumieli bowiem, że przeciwko nim skierował tę przypowieść.
|
| (20) Śledzili Go więc i nasłali na Niego szpiegów. Ci udawali pobożnych i mieli podchwycić Go w mowie, aby Go wydać zwierzchności i władzy namiestnika.
|
| (21) Zapytali Go więc: "Nauczycielu, wiemy, że słusznie mówisz i uczysz, i nie masz względu na osobę, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz.
|
| (22) Czy wolno nam płacić podatek Cezarowi czy nie?"
|
| (23) On przejrzał ich podstęp i rzekł do nich:
|
| (24) "Pokażcie Mi denara. Czyj nosi obraz i napis?" Odpowiedzieli: "Cezara".
|
| (25) Wówczas rzekł do nich: "Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga".
|
| (26) I nie mogli podchwycić Go w żadnym słowie wobec ludu. Zmieszani Jego odpowiedzią, zamilkli.
|
| (27) Wówczas podeszło do Niego kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go
|
| (28) w ten sposób: "Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat weźmie wdowę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu.
|
| (29) Otóż było siedmiu braci. Pierwszy wziął żonę i umarł bezdzietnie.
|
| (30) Wziął ją drugi,
|
| (31) a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci.
|
| (32) W końcu umarła ta kobieta.
|
| (33) Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę".
|
| (34) Jezus im odpowiedział: "Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą.
|
| (35) Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić.
|
| (36) Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania.
|
| (37) A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa "O krzaku", gdy Pana nazywa Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba.
|
| (38) Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych wszyscy bowiem dla Niego żyją".
|
| (39) Na to rzekli niektórzy z uczonych w Piśmie: "Nauczycielu, dobrześ powiedział
|
| (40) bo już o nic nie śmieli Go pytać.
|
| (41) Natomiast On rzekł do nich: "Jak można twierdzić, że Mesjasz jest synem Dawida?
|
| (42) Przecież sam Dawid mówi w Księdze Psalmów: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy moje],
|
| (43) aż położę nieprzyjaciół Twoich jako podnóżek pod Twoje stopy.
|
| (44) Dawid nazywa Go Panem: jak zatem może On być tylko jego synem?"
|
| (45) Gdy cały lud się przysłuchiwał, rzekł do swoich uczniów:
|
| (46) "Strzeżcie się uczonych w Piśmie, którzy z upodobaniem chodzą w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach.
|
| (47) Objadają oni domy wdów i dla pozoru długo się modlą. Ci tym surowszy dostaną wyrok".
|
