| (1) W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie.
|
| (2) Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz.
|
| (3) Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta.
|
| (4) Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida,
|
| (5) żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna.
|
| (6) Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania.
|
| (7) Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
|
| (8) W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą.
|
| (9) Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli.
|
| (10) Lecz anioł rzekł do nich: "Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu:
|
| (11) dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan.
|
| (12) A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie".
|
| (13) I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami:
|
| (14) "Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania".
|
| (15) Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: "Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił".
|
| (16) Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie.
|
| (17) Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu.
|
| (18) A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali.
|
| (19) Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.
|
| (20) A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.
|
| (21) Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie [Matki].
|
| (22) Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu.
|
| (23) Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu.
|
| (24) Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
|
| (25) A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim.
|
| (26) Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego.
|
| (27) Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa,
|
| (28) on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
|
| (29) "Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa.
|
| (30) Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
|
| (31) któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
|
| (32) światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela".
|
| (33) A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono.
|
| (34) Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: "Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą.
|
| (35) A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu".
|
| (36) Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem
|
| (37) i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą.
|
| (38) Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.
|
| (39) A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta — Nazaret.
|
| (40) Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.
|
| (41) Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy.
|
| (42) Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym.
|
| (43) Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice.
|
| (44) Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych.
|
| (45) Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go.
|
| (46) Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania.
|
| (47) Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami.
|
| (48) Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: "Synu, czemuś Nam to uczynił? Oto ojciec Twój i Ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie".
|
| (49) Lecz On Im odpowiedział: "Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?"
|
| (50) Oni jednak nie zrozumieli tego, co Im powiedział.
|
| (51) Potem poszedł z Nimi i wrócił do Nazaretu i był Im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.
|
| (52) Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.
|
