| (1) Powiedział im też przypowieść o tym, ze zawsze powinni się modlić i nie ustawać:
|
| (2) "W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi.
|
| (3) W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: "Obroń mnie przed moim przeciwnikiem".
|
| (4) Przez pewien czas nie chciał lecz potem rzekł do siebie: "Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę,
|
| (5) to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie"".
|
| (6) I Pan dodał: "Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi.
|
| (7) A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie?
|
| (8) Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?"
|
| (9) Powiedział też do niektórych, co ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść:
|
| (10) "Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.
|
| (11) Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: "Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik.
|
| (12) Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam".
|
| (13) Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: "Boże, miej litość dla mnie, grzesznika".
|
| (14) Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony".
|
| (15) Przynosili Mu również niemowlęta, żeby na nie ręce włożył, lecz uczniowie, widząc to, szorstko zabraniali im.
|
| (16) Jezus zaś przywołał je do siebie i rzekł: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i nie przeszkadzajcie im: do takich bowiem należy królestwo Boże.
|
| (17) Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego".
|
| (18) Zapytał Go pewien zwierzchnik: "Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?"
|
| (19) Jezus mu odpowiedział: "Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg.
|
| (20) Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabija], nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij swego ojca i matkę".
|
| (21) On odrzekł: "Od młodości przestrzegałem tego wszystkiego".
|
| (22) Jezus słysząc to, rzekł mu: "Jednego ci jeszcze brak: sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie potem przyjdź i chodź za Mną".
|
| (23) Gdy to usłyszał, mocno się zasmucił, gdyż był bardzo bogaty.
|
| (24) Jezus zobaczywszy go [takim] rzekł: "Jak trudno bogatym wejść do królestwa Bożego.
|
| (25) Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego".
|
| (26) Zapytali ci, którzy to słyszeli: "Któż więc może być zbawiony?"
|
| (27) Jezus odpowiedział: "Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga".
|
| (28) Wówczas Piotr rzekł: "Oto my opuściliśmy swoją własność i poszliśmy za Tobą".
|
| (29) On im odpowiedział: "Zaprawdę powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu albo żony, braci, rodziców albo dzieci dla królestwa Bożego, żeby
|
| (30) nie otrzymał daleko więcej w tym czasie, a w wieku przyszłym — życia wiecznego".
|
| (31) Potem wziął Dwunastu i powiedział do nich: "Oto idziemy do Jerozolimy i spełni się wszystko, co napisali prorocy o Synu Człowieczym.
|
| (32) Zostanie wydany w ręce pogan, będzie wyszydzony, zelżony i opluty
|
| (33) ubiczują Go i zabiją, a trzeciego dnia zmartwychwstanie".
|
| (34) Oni jednak nic z tego nie zrozumieli. Rzecz ta była zakryta przed nimi i nie pojmowali tego, o czym była mowa.
|
| (35) Kiedy zbliżał się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał.
|
| (36) Gdy usłyszał, że tłum przeciąga, dowiadywał się, co się dzieje.
|
| (37) Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi.
|
| (38) Wtedy zaczął wołać: "Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!"
|
| (39) Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: "Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!"
|
| (40) Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go:
|
| (41) "Co chcesz, abym ci uczynił?" Odpowiedział: "Panie, żebym przejrzał".
|
| (42) Jezus mu odrzekł: "Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła".
|
| (43) Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.
|
