| (1) Zbliżali się do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać.
|
| (2) Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: "Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi".
|
| (3) Opowiedział im wtedy następującą przypowieść:
|
| (4) "Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie?
|
| (5) A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona
|
| (6) i wraca do domu sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła".
|
| (7) Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.
|
| (8) Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie?
|
| (9) A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam".
|
| (10) Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca".
|
| (11) Powiedział też: "Pewien człowiek miał dwóch synów.
|
| (12) Młodszy z nich rzekł do ojca: "Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada". Podzielił więc majątek między nich.
|
| (13) Niedługo potem młodszy syn, zebrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie.
|
| (14) A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek.
|
| (15) Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie.
|
| (16) Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał.
|
| (17) Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę.
|
| (18) Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie
|
| (19) już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników.
|
| (20) Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go.
|
| (21) A syn rzekł do niego: "Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem".
|
| (22) Lecz ojciec rzekł do swoich sług: "Przynieście szybko najlepszą suknię i ubierzcie go dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi.
|
| (23) Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się,
|
| (24) ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył zaginął, a odnalazł się". I zaczęli się bawić.
|
| (25) Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce.
|
| (26) Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć.
|
| (27) Ten mu rzekł: "Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego".
|
| (28) Na to rozgniewał się i nie chciał wejść wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu.
|
| (29) Lecz on odpowiedział ojcu: "Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi.
|
| (30) Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę".
|
| (31) Lecz on mu odpowiedział: "Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy.
|
| (32) A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył zaginął, a odnalazł się"".
|
